با خواندن مطلب سایت رجانیوز ، واقعا دلگیر شدم و بخشی از شعری که برای جانبازان شهید سروده بودم را به احترام صبر تمام جانبازان تقدیم می کنم:

از نخاع بی زبانت حرف بیرون می کشد

درد، خوب از استخوانت حرف بیرون می کشد

ای درخت سوخته ، انگورهای تاولت

کم کم از توی دهانت حرف بیرون می کشد

قمصر کاشانه ی من ، شعله شعله سرفه هات

دارد از گلبرگ جانت حرف بیرون می کشد

می کشد تیر استخوان های تو ، روزی چند تیر

ترکش از قد کمانت حرف بیرون می کشد؟!!

خاطراتت مثل بمب ساعتی هر تیک و تاک

از دل آتشفشانت حرف بیرون می کشد

هرچه تو ساکت تری، اشکی مزاحم بیشتر

از نگاه خواهرانت حرف بیرون می کشد

در تن تو ساز و آوازی به راه انداخته

یک عروسک خیمه شب بازی به راه انداخته

زخم در سلولهایت خانه سازی کرده است

با طناب مهره هایت تاب بازی کرده است

مانده بر پیشانی تو خط نستعلیق زخم

چشمهایت میوه های درهم لبخند و اخم

شاخه ی پیراهنت کم کم اناری می شود

زخم تو یک نامه با مهر اداری می شود

آخرین مرفین بیا این درد را بالا بیار

استخوان این ترکش نامرد را بالا بیار.....