شعر موعود

جان و دل وام عشق و الفت اوست

دست هايم رهين بيعت  اوست

سر ما فديه ره آن دوست

اين زمان تا هميشه نوبت اوست

این و آن ره نیافتند به دل

سینه ی من حریم حرمت اوست

غفلتش هم برای من مرگ است

رندگی در نگاه الفت اوست

زانکه ما كشتگان راه وي ايم

این هم از لطف و مهر و همت اوست

عقل طفلي ست در دبستانش

عشق از بندگان دولت اوست

حرف اهل جهان تمام شده ست

گوش، چشم انتظار صحبت اوست