پروردگار من

اینک که به شکرانه ی این لحظه های آسمانی که نصیبم کرده ای

به نماز عشق ایستاده ام

لبریز از عطر خوش ملکوتم .

سرشار از حس مهربانی تو و پوشیده در شولای نور رحمت ات !

خدای من

اگر تو نبخشی از که بخشش بخواهم

و اگر تو استجابتم نکنی روی به درگاه که آورم؟ 

که تو تواب و رحمان و رحیمی و ستار العیوب بودنت

اشک را به چشمانم می نشاند!

مهربان بی مانند!

اگرچه  ناشکری کرده ام بجای شکر نعماتت

و ناسپاس بوده ام  در مقابل مهربانی هایت

ولی تو آخرین پناه این جا مانده از جاده ی ملکوتت هستی.

مرا بازگردان به آنچه خوشایند وجود پاک توست

و طعم خوش بنده بودن را به من بچشان که تو بر هر کاری توانایی

انک علی کل شی قدیر!