دوشنبه های مصیبت چقدر سنگین اند

دوشنبه ها که حضور مرا نمی بینند

دوشنبه های مکدر دوشنبه های سفر

دوشنبه ها که همیشه شقاوت آیین اند 

دوشنبه های کسالت که می رسند از راه

هزار غصه به رف های سینه می چینند

دوشنبه های تباه و دوشنبه های سیاه

به فکر همهمه ی سورسات تدفین اند

ازاین که زخمه به زخم ضخیم ما زده اند

دوشنبه ها خودشان نیز سخت غمگین اند

دوشنبه های نفس گیر را ندارم دوست

اگرچه شعر غریب مرا مضامین اند

 *رسول خدا ص درمیان بالا آمدن ظهر و نیمه روز، روز دوشنبه وفات کرد.فاطمه گوید:در روز دوشنبه چه دیدم. به خدا سوگند بر امت دیگر امری بزرگ تر ازآن فرود نخواهد آمد. ام کلثوم گوید: روزی که بر علی ع در کوفه مانند آن فرود آمد که در روز دوشنبه دیدم. رسول خدا درآن وفات کرد و علی ع درآن کشته شد، چه از دوشنبه ندیدم.

مکاشفه القلوب، ابوحامد امام محمد غزالی، ترجمه سید ناصر طباطبایی، ص 488