بعد از اين –بي تو- فقط تشنه ي دست تبرند

نخل هايي كه به دستان خودت بارورند

ابرهايي كه به پاي تو سخاوتمندند

امشب از هر شب ديگر همه پُربارترند

اين چه داغي ست كه ني هاي نيستان ها را

آنچنان غمزده كرده كه چنين نوحه گرند

كوچه هايي كه قدمگاه محبت بودند

با يتيمان عرب چشم به راه پدرند

امشب اي ماه مگر واقعه اي رخ داده ست

كه ملائك همه در خانه ي تو رهگذرند؟!

كيست در بستر بيماري اين خانه مگر؟

كه يتيمان به عيادت همه در پشت درند

كار از كار گذشته ست... طبيبان گفتند

كه قدح هاي پر از شير دگر بي اثرند....