ای آنکه ازقبیله ی کاج وصنوبری!

هم صحبت پرنده وبال کبوتری!

سهم تو شد رهیدن و پرواز و آسمان

سهمم بجز قفس نشده چیزدیگری

هر شب هوا تلاطم زخم و دو بیتی است

هر شب که می وزد به گلو، داغ خنجری

***

اینجا که من به حسرت فانوس مانده ام

در جاده های وحشتی از نابرابری

با من بگو پرنده روشن! بگو بگو

آیا مرا به"خانه خورشید"* می بری؟

*سلمان هراتی