براي دختر آفتاب - حضرت معصومه (س)-



اي دختر اهل بيت آفتاب!

در زيباترين روزي كه به نام تو رقم خورده است؛ در كنار درختاني كه قد برافراشته‌اند، اما متواضعانه به سمت تو خم شده‌اند، دست به سينه مي‌ايستم و به تو سلام مي‌كنم.

چشم كه مي‌گشايم، تو را مي‌بينم كه در واژه‌هاي زيارت‌نامه‌ات جاري شده‌اي و آرام همچون كلمات وحي بر لب‌هاي ترك‌خورده‌ام طلوع مي‌كني.

چه لحظه شگفتي است وقتي آسمان دوست‌داشتني مي‌شود و كاشي‌هاي صحن حرمت به سماع درمي‌آيد.

حالا در قنوت نمازم رودخانه‌اي از كلمات مقدس به راه مي‌افتد و من سبك‌بارتر از قاصدكي عاشق، بر شانه‌هاي باد به حركت درمي‌آيم.

راستي! از داخل حرم تو، چقدر آسمان به دلم نزديك‌تر است!

اي دومين فاطمه!

تو در مدينه چشم به هستي گشودي، اما شهر تو قم است و قم بي تو شهر نيست.

از حضور آسماني توست كه هر روز خورشيد به اين شهر سرك مي‌كشد و به طواف گلدسته‌هاي نورانيت مي‌آيد و هرروز باد عطر نفس‌هاي اردي‌بهشتي تو را در همه شهرها منتشر مي‌كند.

امروز قم به خود مي‌بالد كه تو را دارد.

در حرم مطهرت مي‌شود، بزرگ شد و عزت يافت. مي‌شود پنجره‌اي به سمت ابديت گشود. مي‌شود پرواز بر ابرهاي آرامش را تجربه كرد.

حرمت شفاخانه‌اي است كه هر روز ستاره‌هاي نيازمند به آن دخيل مي‌بندند.

... و امروز روز مهرباني است. روز كرامت و بزرگي، روز معصوميت، روز آينه و روز ميلاد توست.

همه دل‌ها و نگاه‌ها به سمت تو نشانه رفته‌اند.

نقاره‌ها معصوميت تو را فرياد مي‌كشند. فرشته‌ها در رواق‌ حَرَمت شيريني پخش مي‌كنند. همه اهل بيت آمده‌اند تا در شادي روز ميلادت سهيم باشند اي بانوي باكرامت!