با سلام.
ديروز شنبه (29/07/1391) ذيل رباعي استاد خوش‌عمل كاشاني با نام «ديوار»، رباعي بداهه‌اي نوشتم و به عبارتي نزد ادبا، بي‌ادبي كردم. ايشان لطف داشتند و آن را زيبا دانستند. و پيشنهادي داشتند كه واژه »فرقت« را با «دوري» جايگزين كنم. اين شد حاصل كار:
(1)       بــا من فلكِ عهــد شكـن يـار نبود                    اين قاعــده را مجـالِ انكــار نبود
           عاشق اگر از دوري تو راهي داشت                    محتــاج به زنجيــر و سـرِ دار نبود
سر قلم را هم كه رها كردم، رفت به آن جا كه بايد مي‌رفت:
(2)       اين طفلِ رُباب است كه خواب است هنوز             بر حنجــرِ او نقـشِ ســراب است هنــوز
           لبخنـــد زنــد! خـــوابِ كــه را مي‌بينــد؟              رؤياي عَمـو و مشكِ آب است هنـوز
و به آتش كشيد اين دل را:
(3)       اين چيست كه بر خيمه‌گهـش مي‌بينم؟               نــوري ز خـدا به درگهـش مي‌بينم
            امـا نـه! چـرا نـور به دود آغشته است؟               تشويـش بــدي در نگهــش مي‌بينم
التماس دعا.