1.　چنگـــالِ عشـــق او بــــه دلـــم چنـگ مي‌زنــد　بـر شيـشـة ســكوت و ســكون سـنگ مي‌زنـــد
2.　از ضــرب‌هــــاي لَنـگِ تپـش‌هـــــايِ قلبِ مـن　گـــويي بــه وجـــد آمـــده، آهنــگ مي‌زنـــد
3.　«اين مُطرب از كجاست كه بَر گفت نامِ دوست؟»　بـــر روي صحنـــة دل مـــن، چنـــگ مي‌زنـــد
4.　مجنـــون شــود كسـي كـه بـه رويـش نظـر كنـد　آري! همــو است بــر همـه كَس اَنـگ مي‌زنـــد
5.　جنــگي است بيــنِ عقــل، وَ ايـن عشــقِ نابــكار　دامَـــن زِ خنـــده بَـــر شــــررِ جَنــگ مي‌زنـــد
6.　مـن گــام‌هاي مــانده بــه وصل‌اش شمــارم، آه!　 او دَم ولي، ز فـرســــخ و فــرســـنگ مي‌زنـــد
7.　«مــن» بــر ذغـــال رنــگِ سيـــاهي كشــيده‌ام!　 او را ببيــــن چــه خـــوب مــرا رنگ مي‌زنـــد!
8.　«خــون‌ات حَــلال» وردِ زبـــان است و عاقبت...　 بَــر سنگ، نـــامِ مـــا و بـــر آن ننـگ مي‌زنـــد
9.　دل را بــــه رويِ عكسِ رُخ‌اش بســته‌ام ولــي...　 بــي‌وقت و وقت، بـــر درِ دل زنـــگ مي‌زنـــد!
10.　خــاموش كِي شـــــود فَــــوَرانِ گُــــدازه‌ها؟　 آتش‌فشــــانِ اوست در ايـــن تنــگ، مي‌زنـــد
11.　«قطـره»! كُمِيتِ ايـن دلِ بي‌صاحب‌ات چـرا...؟　 عُمـري است در صَبـــاح و مَســا لَنگ مي‌زنـــد
　
عليرضا علي‌سليماني
تهران- 18/08/1391
23 ذي‌الحجه 1433 هـ . ق.