با حرف پر كردند

و سينه ام را با سنگ

و گذاشتند باد

با شش هايم

همان كاري را بكند كه موريانه با  درخت

وحالا

   چون اسبي ابلق

                    كه صرع گرفته باشد

خيابانهاي حاشيه شهر را

مي دوم

      به دنبال قلبي كه از خودم باشد

              و شش هايي كه در آن آزادي برويد...

مجتبي اصغري فرزقي - مشهد
وبلاگ : http://mo1351.blogfa.com/ 
,fg 

• (0) نقد ها
• (0)نظرات غیر اعضا
• (5) نظرات کاربران

علی سعادتخانی 1391/9/11 در ساعت : 13:27:31 شعر خوبی بود برادر/ --- شش های که درآن آزادی بروید! به نظر "نفس بکشد" بجا نبود؟

سید حکیم بینش 1391/9/12 در ساعت : 19:53:50 سلام رفیق واقعا تحت تأثیر قرار گرفتم خيابانهاي حاشيه شهر را مي دوم به دنبال قلبي كه از خودم باشد و شش هايي كه در آن آزادي برويد...

محمد شکری فرد 1391/9/11 در ساعت : 15:15:48 سلام آقای اصغری...شعر بسیار زیبایی بود... ممنون.

حمیده میرزاد 1391/9/12 در ساعت : 12:54:38 سلام ودرود خواندم ولذت بردم...

ایمان کریمی 1391/9/12 در ساعت : 13:8:30 سپید نمیدونم ولی زیبا بود در حد فهم حقیر یاعلی