<sup>اين روزها كه بيكارم , و بي امكانات . دل داده ام به مثنوي شهادت و نمي دانم دلم را به كدامين خاطره نداشته از شهيدان گره زده اند. كه مارچ هاي هفته دفاع مقدس مدرسه ها به يادم مي آيند و خاطراتي كه برايمان تعريف مي كردند ...

كمي از اين دلتنگي ها , شايد ....

سلام دكتر همت !
حالتان كه خوب است ؟
شما هم دعوتيد ؟
پس كت و شلوارتان كجاست ؟
خيلي وقت است
ديگر
بوي خدا نمي دهند
اوركت ها
بعد از جنگ
همه چيز را سهميه بندي كرده اند
روي بال هاي شما
مهر سرداري كوبيده اند
خودشان وارثان جنگ شدند
حتي پشت تريبون ها
چه خاطراتي كه نزاييده اند
فرزندان نحس جاماندگان
تركش هايت كجاست ؟
تو هم وام مسكن گرفته اي ؟
بعد از شما
به تاراج بردند
چفيه هايمان را
سياست بازان سياست بازي
كه براي ماسك هايمان
روي صندلي هاي مخملي
به درصدها راي داده اند
و آسايشگاه برادرانمان را
آنقدر بيرون شهر
كه خوب بخوابند
مسخره هاي تا نيمه شب
تا صبح ورق بازي
"من دست اينها را مي بوسم"
امام گفته بود
كه جايشان در بهشت است
و ندانستيم بهشت
حمام هاي خرابه ايست
و شهر
ما
" منجلاب نشينان عادات سخيف را "
چقدر دوست مي دارد</sup>
 

^{2013/04/26 
18:42}