من از احساس سرماخوردن گلبرگ می‌ترسم

واز این زندگانی بیشتر از مرگ می‌ترسم

به پنبه-سرچومی برند-دراین روزگار تلخ

من از باران و چشمه ،بیشتر از سنگ می ترسم

صداقت را ،صفا را ،چونکه دست‌آویز خود کردند

من از این نامداران بیشتر از ننگ می ترسم

امیدم برتو است ای تک سوار سبز آرامش

کزاین تاریکی دلگیر بس بی‌رنگ می‌ترسم

بیا ،حتی اگر میلت به غرقم می‌کشد،دریا

ولی ،رو راست چون موجت ،که از نیرنگ می‌ترسم

((مهدی زکی زاده قریه علی 18/2/92))