كمر به قتل شعرهايم بسته اي
كه هر غروب
خون دلت را مي پاشي به آسمان
باز مي كني بند گيسويت را
ستاره ها را مي ريزي درون همزن برقي ات
و مي چرخاني كهكشان شيري را
بعد با حوصله
ماه را بزك مي كني
براي خورشيد رختخواب مي اندازي
زنگ مي زني تاكسي بيايد
سوار ستاره اي دنباله دار
آرزوها را برآورده مي كني
ميروي آنجا كه آسمان شرق
زمين خاكي را مي بوسد
خورشيد را قلقلك مي دهي
كش مويت را مي بندي
و با قلم موي سفيدت
خون ها را پاك مي كني
و من هنوز خوابيده ام 

2013/05/23 
02:12