شاعر شده ایم و بی نظیریم

در دولت درد و غم وزیریم

در کنگره ها ، جناب ِ عالی

در جامعه ، بنده ی حقیریم

در کنگره ای که سکه گم شد

همواره خَمیم و سر به زیریم

یک عده یمان هلو و سیب اند

یک عده یمان پیاز و سیریم

یک عده یمان سفیدبرفی

یک عده یمان ذغال و قیریم

یک عده یمان قالی کرمان

یک عده یمان مثل حصیریم

ما بسته به هیکل مخاطب

گاهی موشیم و گاه شیریم

ای وای اگر دلی بمیرد !

در کسوت منکر و نکیریم

ماشین دوگانه سوز هستیم

در هر صف گاز ما اسیریم

هر وقت که خط فقر رو شد

دیدیم که زیر ِ زیرِ زیریم

ما سیر نمی شویم با شعر

در حسرت نانیم و پنیریم

در راه ِ حصول لقمه ای نان

هر روز ِ خدا ، خُرد و خمیریم

موهای سفیدمان زیاد است

از بیست فرا نرفته پیریم

حمام نمی رویم زیرا

هم شکل امیریم و کبیریم

تعریف اگر نباشد از خود

گوگولی و ناز و دلپذیریم

بی قید نبوده ایم هرگز

صاحب صفتیم و با ضمیریم

شاعر شده ایم و جملگی مان

با دختر ِ [بوق] هم مسیریم

ما خانه یمان همین حوالی ست

ای [بوق ِ] عزیز! ناگزیریم

از قافیه های بد بپرهیز!

محمدرضا سبیمی
http://chardivarieejbari.blogfa.com