گاهی بعضی اشعار از همان اول بدون اینکه بدانی چه گفته به دلت می چسبد این شعر از این دست اشعار است تمام سطرهایش می توان روی کارت پستال نوشت
باید رودی شد با خانه ای سیّال
تا به غنچه های فردا برسانم
پیغام عبور را
یا
نباید آبشار شد
فقط سقوط را زیبا می کند

مقایسه حرکت نمادین انسان با دوچرخه با طبیعت که به زیبایی صورت گرفته و نشان می دهد شاعر ناتورالیست خوبی است حرکت رود پیوسته و بی نیاز از محدودیتهاست و حرکت دوچرخه اکسیژن برای راننده اش می خواهد
تنها نکته ای که می توانم به دوستم یادآور شوم این است که گاهی شاعر نباید درمقام فیلسوف بنشیند(اگرچه قبلا از یکی از بزرگان نقل کرده بودم در شعر به فلسفه رسیدن نوعی کمال شعر است)
و بگذارد مخاطب خودش درک کند آبشار شدن خوب نیست در مقام برهان می گویم خوب آبشار هم در نهایت رود می شود پس سقوط آبشار از نوع سقوط به کمال رسیدن است اگر رود شود و به دریا برسد

سلام ودرود

بسیار زیبا..

پر از تصویرهای ناب وبکر..

لذت بردم..

»»»»»»»»»»»»»»»««««««««««««««

با سلام به خواهر بزرگوارم

بسیار سپاسگزار از لطفتان.

سلام
شعرتون تابلوی نقاشی بود
همیشه سبز باشید

««««««««««»»»»»»»»»»

با سلام به خانم محمد صالحی گرامی

بعد از دلخوریهایی که از سایت در دلم مانده و پس از چند هفته بی محلی به سایت که دوستش داشتم مطلب شما را خواندم. از اینکه خواندید سپاسگزارم.
شعر آخر شما را هم خوانده بودم و هم زمان شعری منتشر کرده بودم که حذف کردم . به نظرم شعر شما و بنده در حد متوسط بود.