سلام شاعر.
خیلی زیباست.دستت درست.

مرنج ار وداع تو ناکرده رفتم
که از خویش رفتن، وداعی ندارد

دو ماهی قرمز کوچک میان سفره جان دادند
درست آن لحظه ساعت ها بهاری نو نشان دادند

دو ماهی قرمز کوچک در آن لحظه که می مردند
فقط دستی به آرامی برای ما تکان دادند

خداحافظ که یعنی ما به اینجا بر نمیگردیم
زمین مال شما ما را کمی از آسمان دادند

نگاه خیس ماهی ها به هم افتاد و در یک آن
در آغوش هم افتادند و در آئینه جان دادند

درود آقای احمدی

چقدر خوب. کوتاه و رسا و شیرین