گير كرده است
در گلوي شاعرانگي ام
خمپاره اي وحشي
اين زخم هاي روز به روز را
بگو كه مي داني علي
از ابتداي نبوت خورده است
اين زخم هاي بي حيا را
از مدينه تا شام
پابرهنه دوخته است
يك خرابه روي تنم
بگو كه مي داني
بغضِ تلخ اين روزهايم را
با عطشِ تند كربلا قراري هست
سر به گريبان زمزمه هايم گرفته ام
سر به سجود اين اضطراب
اين روزهاي بي حرمتي را
با خودم مي بارم و مي نويسم
شعرهاي گريه دار

2013/07/20
16:47