کوچ

کوچه به کوچه  رفتنت را گریه کردند
اهل محل زخم تنت را گریه کردند
از دردو داغت دختران گیسو بریدند
هر تکه از پیراهنت را گریه کردند
گفتی خدا حافظ اگر نامهربان و...
با خنده این را گفتنت را گریه کردند
انگار کوچه کربلای تازه ای شد
وقتی به خون برگشتنت را گریه کردند
تو روضه خوان این محل بودی وامروز
طبل وکتل ها خواندنت را گریه کردند
با خون دل هر شب نگاه شمعدان ها
 دلتنگی وبغض زنت را گریه کردند
با حسرت واندوه انگشتان مادر
برق پلاک گردنت را گریه کردند
مادر خمید وتاک شد ،چشمانش عمری
در قاب ،تنها بودنت را گریه کردند