ای ناگهان ظهور کبوتر در آسمان

ای آشنای گمشده ناشناسمان

ای دامنت همیشه پر از ابرهای خیس

پژمرد بی حضور تو گل­ های یاسمان

هفت­ آسمان ستاره فرو می­چکند سر

یک آینه تو باشی اگر انعکاسمان

در امتداد پاک کدامین سپیده ­ای ؟

ما مانده­ ایم و نیمه شب التماسمان

می­ ترسم اینکه سخت فراموشتان کنند

قوم همیشه شب­ زده ناسپاسمان

فردا بیا و حسرت ما را بهانه کن

پایان بده به غربت مرگ و هراسمان