یک قدم به پیش، من؛ دو قدم به پس، دلم
باز هم نوشته­‌ام: «مثلِ هیچ­‌کس دلم»

می‌رود ... نمی‌رود؛ می‌رسد ... نمی‌رسد!
بال‌بال می‌زند کنجِ این قفس دلم

از تو گفته بی‌صدا، از تو گفته سر به زیر
آه می‌کشد ولی با نفس‌نفس دلم

«کال باش و سبز باش» حرفِ عاشقانه نیست
دلخوشِ رسیدن است لحظه‌های گس دلم

عشق چیست؟ یک مسیر، یک مسیرِ ناگزیر
سال‌هاست می‌دوَد پشتْ بر هوس دلم

***

گفته بودی از زمین عشق را ربوده‌اند
راست گفته‌ای ولی ... یک سؤال: «پس دلم؟!»