دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

پیاله ای اکسیژن

سرفه هایت که ردیف می شد
سینه سرخ ها کم می آوردند
لیوان در دست های مادر می شکست
و از مرز پوستش عبور می کرد
مادر تمام جغرافیای خانه را می دوید
تا پیاله ای اکسیژن تعارف ات کند
فاطمه کودکی اش را بلند گریه می کرد
ومن زودتر از همکلاسی هایم یاد گرفتم
 قرص دو بخش دارد
بخش اول نه صبح و بخش دوم پنج بعدازظهر
حالا هر روز دلتنگ تر می شوم
برای نگاهی که آهسته چرخید
و لب هایی که به زور بالا کشیده شد
تا به هفده سالگی ام لبخند بزنی
مدتی است که فاطمه
گیس هایش را به سمت بلوغ می بافد
و مادر روی صندلی ات پشت پنجره
شمعدانی می گذارد
تا باز هم سینه سرخ ها کم بیاورند ...

---

---

   تاریخ ارسال  :   1392/11/29 در ساعت : 0:1:22   |  تعداد مشاهده این شعر :  613

---

---