یاد اوجِ بودنِ ماها به خیر ،

حال که نا ممکنیم !!

در فراسوی زمان چون قاصدک ،

گشته تیپا خورده ی طوفان درد

شب اسیرِ خسته جانِ یک سکوت

چون غریقی درتقلّای نَفَس

آه چه ناممکنیم !

سیب سرخ  خانه مان یادش به خیر !

یاد حوّا و نگاه پُر هوس !

آدمِ محبوبِ دل ، یادش به خیر !

یاد بازی های ما در باغ عشق

یاد لبخند خدا در گل به خیر !

آدم نازک دلِ عاشق چه زود ،

درهوای چشم حوّا ، بیقرار

سر به عشقش داد و ...

بخت بد فرجام ما ،

کوچ بود و کوچ ، کوچ....

درد بود و درد و درد .....

درد عشقی در ازل

درد هجری تا ابد

آه چه ناممکنیم ! ....