دستان !بدان که کودک شومی است در شکم        
افسون مرگ  مادر و نوزاد را بدم

اینک شغاد شوم پی از راه می رسد  
پی ریز نقشه ای شده از بهر رستهم

دستان !بگو که رستم از این باغ در رود              
ورنه فتد به چاه و شوی خسته و دژم

نه نه بگو ،بیاید و با چوبه ای ز مکر    
دوزد درخت و دشمن خون ریز را به هم

روییده در مغاک دو صد ناوک فریب    
آن گونه سرد و دلهره آور که دیده ام

پوشیده رویش از خس و خاشاک مکر و ننگ
افسون دمیده در خس و خاشاک دم به دم

ای وای خوان هشتم رستم چه سخت بود      
ی داد از برادر نامرد بدقدم

دستان دگر چگونه تو لبخند می زنی      
وقتی خلیده قلب تو را خارهای غم

تو نیستی و رستم و رخشش شکسته اند
در نیزه زار رسته به دیواره ی ستم

دریای خون گرفته ی مغرب نشان چیست    
خون دل زمانه که می جوشد از عجم

                                                                                           حسین رئیسی(آبان 92)