سلام. بزرگ و بزرگوار.
خيلي دوستتان دارم آقا.
به اندازه ي دوست داشتني بودن خودتان.
با گلبوسه اي پژمان از اصفهان خشك و بي زنده رود بر شعر ترتان.
اگر بي وفا و بي همت هستيم ما را ببخشيد.
برايتان دنيائي آرزوي خوب دارم.
........................
چه کنم با آن همه دلنوازی
که می برد از هوش هر هوشمندی را
پیش از آن که گوش بسپارد به سخنان شیرینت
یا چشم بدوزد به نبشته های دلنشینت
به همان اندازه که زاینده رود بی آب است
دلم دیدار آن همدل مهربان را بی تاب است
همیشه شاد و سر بلند باشید