( تعبیر آفتاب )
 
 بازیچه ی دلم ، هنرم بی قراری است
 از جان من نوازشِ جانان فراری است
 مثل بنفشه چشم به راهم  به راهِ  آب
 غافل که این زلالِ سفر کرده جاری است
 هر بامداد در صف گل ها و سبزه ها
 تا چشم کار می کند غم چشم انتظاری است
وقتی که نور از دلِ آیینه ها گریخت
تعبیر آفتاب هم از نور عاری است
 یک دسته صاحب همه چیزند بی تلاش
 یک عده جمعِ ِ داشته هاشان نداری است
این است اگر نشانِ عدالت به روزگار
انسان درین جهان سبب شرمساری است
 از بند فقر ،  تا نشود زندگی رها
 با زاری است قسمت ما یا نزاری است
 پنهان چه می کنی غم دل  را ز دیگران
 اکنون که هر چه هست بدین آشکاری است
 
     محمد روحانی ( نجوا کاشانی )