السلام علیک یااباعبدالله

علم امام(ع) به اعيان خارجيه و حوادث و وقايع ـ طبق آن چه از ادلّه نقليه و براهين عقليه بر مي‎آيد ـ دو قسم است؛ قسم اول: امام(ع) در هر شرايطي ـ به اذن خداوندي ـ به حقايق جهان هستي آگاه است، اعمّ از آن‎ها كه تحت حس قرار دارند يا آن‎ها كه از دايره‎ي حس بيرون مي‎باشند؛ مانند موجودات آسماني و حوادث گذشته و وقايع آينده؛ قسم دوم: علم عادي است. پيامبر(ص)، به نصّ قرآن كريم و همچنين امام(ع) بشري است مانند ساير افراد و اعمالي كه در مسير زندگي انجام مي‎دهد، مانند اعمال ساير افراد، در مجراي اختيار و براساس علم عادي است و آنچه را شايسته مي‎بيند انجام مي‎دهد.[۱]

دردومصرع اول فلسفه ونوع تفکراجتماعی امام(ع) بیان شده، بدون تخیل، حیات ناب، زندگی آرمانی بی غل وغش، اینجاسره ازناسره جداشده است، : حیات طیبه
مصراع دوم آگاهی ازریشه های جهل راگوشزدمی کند.
مثل پدری که به فرزندانش نصیحت می کندوتجربه های خود وازهمه مهم ترپدرانش راهم، بی چشم داشت(صفت ذاتی یک پدر) هدیه می کند.
پیرو ِ این نکات بدیهی، درهردومصراع فوق به علم عادی امام اشاره شده است، علمی که دیگرافرادبشرنیزبه فراخورالبته ازآن برخوردارند
امامصرع سوم به نظرم اشاره لطیفی ست به علم غیب امام علیه السلام
تمهیدی که مولف آگاهانه بعدازدوبندابتدایی به‌کارگرفته تاحرف آخرراهرچه خیال انگیزتربیان کند:

تاریخ وفات آب رامی دانست

این رباعی بهترازاین هم می توانست باشداگرمصرع سوم این قدرضعف تالیف نداشت :

قبل از)آنکه با(لب ِ تشنه جان دهد مولایم

۱- مرحوم علامه طباطبایی

سلام بر جناب كيان عزيز زيبا بود موفق باشيد

سلام و عرض تسليت برادر بزرگوار
درود بر شما
زيبا بود
ماجور باشيد در پناه ارباب بي كفن
پيروز و سربلند باشيد

سلام بر جناب كيان عزيز زيبا بود موفق باشيد