دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

چند رباعی عاشورایی

يک سوي ميان دود، کامش مي‌سوخت
یک سوی ، نگاه سرخ فامش مي سوخت
 اينها همه بود آنشب اما زينب
از داغ غريبي امامش مي سوخت
  
ديدند گلوي پاره اي کوچک را
خون لب شيرخواره اي کوچک را
با اين همه شادند که يغما بردند
در معرکه گوشواره اي کوچک را
 
مي ديد ترا و کربلا را مي ديد
مي ديد ترا و نيزه ها را مي ديد
هروقت که لبهاي ترا مي بوسيد
انگار تمام ماجرا را مي ديد
 
نام تو توان قلب پيغمبر بود
ذکرت ضربان قلب پيغمبر بود
آن چشمه که از گلوي تو مي جوشيد 
خون شريان قلب پيغمبر بود
 
 سوز دلش از شراره بالا زده است
زخم تنش از شماره بالا زده است
تا مست نماز او شده ست اين گودال
آوازه اش از مناره بالا زده است
 
يک سر تن بي سر است و يک سر گودال
کوهي شده از نيزه و خنجر گودال
اينجا همه تيغ ها معطر شده اند
افتاده گلي محمدي در گودال
 
 دادند به تو قباله‌ي هستي را
بستند به تو سلاله‌ي هستي را
تو آمده اي تا که خدا بنويسد
با خون تو سرمقاله‌ي هستي را
 
وقتي که همه صحابه خاموش شدند
اهل خرد و خطابه خاموش شدند
در معرکه لاله هاي پيغمبر نيز
درگوشه اي از خرابه خاموش شدند
 
 يک قوم از عهد و کيش بر مي گشتند
يک قوم نرفته پيش بر مي گشتند
آيينه ي کربلا که برخاک آمد
مردان همگي به خويش برمي‌گشتند
 
مي رفت که آواي اذان برگردد
آرامش اين گمشدگان برگردد
از خون گلو به آسمان ها پاشيد
تا چشم همه به آسمان برگردد
 
آيينه شکست و شد پريشان خورشيد
افتاد به راه يک نيستان خورشيد
ديري است از آن واقعه بر مي‌خيزد
منظومه‌ي سرخي از هزاران خورشيد 

---

---

   تاریخ ارسال  :   1393/8/14 در ساعت : 19:20:30   |  تعداد مشاهده این شعر :  803

---

---