اي كاش اصغر با كمي آغوش مي رفت

صد حيف فانوسي چنين خاموش مي رفت

تقدير آن حلق غزل خوان نيست نيزه

وقتي چنين با شعر دوشادوش  مي رفت

گهواره اش با دست جبرائيل مي گشت

وقتي به جنگ نيزه با  آغوش مي رفت

در لابه لاي نيزه ها او مثل گل بود

طفلي عسل گون چون لبالب نوش مي رفت

خنجر خجالت مي كشد از حلق اصغر

سهل است خنجر- مرگ هم از هوش مي رفت

مجتبي اصغري فرزقي- مشهد مقدس