و این هم ده رباعی با التزام به استفاده از کلمات من زنده ام 
 
من زنده ام ای نسیم نوروز بیا
دامان مرا شکوفه باران بنما
از پنجره ی خزان فراری شده ام
آغوش ِ بهار را به رویم بگشا
....
شعری که به من زنده ام آغاز شود
کی با هنر اصیل  دمساز شود
شعری بسراییم که در بستر عشق
تا هست جهان با همه همراز شود
........
من زنده ام ای بهار باران بفرست
اندیشه ی گل را به بهاران بفرست
هر روز هزار ها درود از دل ِ تنگ
با پست به سرزمین ایران بفرست
........
من زنده ام و هوای دل بارانی ست
از دیده ی گل اشک ِ روان پیدا نیست
افسوس من این است درین دشت خیال
از ماست جهان ، ولی چرا از ما نیست
.......
من زنده ام و زمین مرا می داند
شعرم هنر زمانه را می خواند
گر دل بدهم به دوستی با مردم
تا هست جهان محبتم می ماند
.....
من زنده ام البته به فرمان خدا
مدیون ِ تن ِ خدایم و جان ِخدا
روزی خور ِ خوان ِ کرم ِ جانانم
هستم همه جا همیشه مهمان خدا
........
من زنده ام و خدای من الله است
در جان و دلم عشق رسول الله است
از دوستی آل علی سر مستم
ساقی خودش از حال دلم آگاه است
........
من زنده ام و زمین پریشان من است
بلبل به هوای گل غزلخوان من است
دنیا همه زیباست به ظاهر  ،  اما
هر جا بروم نه مثل ِ ایران من است
.....
امروز که من زنده ام از پوچی ِ تن
با جان چه کنم که نیست همراه ِ بدن
فردا که شود  ،  باد به هر سو ببرد
عطر گل ِ روی ِ تو و خاکستر من
......
کفتند به " من زنده ام " اقرار کنیم
بر دوش رباعی هنری بار کنیم
دربستر ِشعر ِخوب،خواب است سخن
این قافله را چگونه بیدار کنیم

محمد روحانی ( نجوا کاشانی )