رباعیــــــات

ازخاطرمن حال و هوایت نرود

تصویر شکسته بسته هایت نرود

از سمت دل شکستــه ام می آیـی

آهسته بیــا شیــشه به پایت نرود

....................

می سـوزم اگـربه قـلب دریـــا نزنم

مجنون تر ازاینم که به صحرا نزنم

از بغض گلوگیـــــر شما می پــرسم

حرف دل خـــود را بـــــزنم یا نزنم؟

..............................

من اهل شکســـــته های بی پیوستم

بایک دل خون که مانده روی دستم

بــار دل من چقـــدر سنگین بستــــند

شاید به گناه اینکه شاعـــــر هســـتم

...............................

دوبیـــــــــــــــتی ها

..........................

شکسته بال پـــــروازم پری چند ؟

به اوج دار، این شبــــها سری چند

زمستان در زمستان است امـــروز

دلی لبریز آتش می خـــری چند ؟

.....................

سخن ازاسب وزین بگذارای مرد

به جایش نقطه چین بگذار ای مرد

شکاری نیست،کاری نیست امروز

تفنگــت را زمیــن بگــذارای مرد

...................................

زمین در بستر شب خواب می رفت

شب از تشویش وبی  مهتاب میرفت

ومن افتــاده برگ  از شاخــه ای که

پس از عمــــری بروی آب می رفت