در دل امید دارم و در سر هوای دوست

من طوطیای چشم کنم خاک پای دوست

از من به دور گشتم و از خویشتن تهی

جز آرزوی نیک ندارم برای دوست

گویندانتظار بسی سخت و مشکل است

من در به در شدم که بیابم سرای دوست

هر محفلی برفتم و هر مجلسی شدم

تا بشنوم ز نای کسی من نوای دوست

با یاد دوست هر سحرم شام می شود

ای کاش بشنوی کلام مرا ای خدای دوست

از شعله فراق شدم پاک و سوختم

یک ذره مانده از من و آن هم فدای دوست

جز نام دوست نیست روان بر زبان کنون

چون یک امیر هست بر این دل هوای دوست