باز آمدم ای دوستان تا دیده ها را ترکنم
مستی به بازار آورم دیوانگی ازسرکنم
باز آمدم درشهرتان تاشهره ی شهرت شوم
شیدای چشم وخط تو یاسینِ دل ازبرکنم
ای دوستان ای دوستان شاد ازلب ومینای او
بانغمه ی دل می روم تا گوش دوران کرکنم
باز ازملک باز ازفلک باصد ملک باصدفلک
باهرچه آید پیش من پیمانه را محشر کنم
ازباد صبح آید همی سازی که مستی آورد
مستان به پاخیزید باز، آزاده از آذر کنم
گه چون خلیل آتش روم گه باده ی مهوش خورم
گه سُور دردستم چنان سیلاب ها ابتر کنم
مستم ازاین مستم ازآن بامستیم رقصم چنان
بایک نگه درچشم او پیمانه درکوثر کنم
باز آمدم تا دل دهم وزسینه ها تان دل  برم
دل را برای دل دهم آئینه را دیگر کنم
باصد جهت آرم بجا طوف حریم کعبه را
بامومن وگبر وجهود باکینه ها کافر کنم
پیمانه هارا بشکنید ای ناصحان مستی کنید
امشب به مستان می دهد مستانه با جان سرکنم
 
خوابگاه دانشگاه تهران
27/میزان 93