مرگ بر استعمارجهانی

 السلام علیک یا اباصالح المهدی (عج)

زنهار!

ديگر ز چرم پاره نخيزد

صدای ِ طبل ِ نبرد

از كاوه  و درفش 

مگوييد.

موسی کجاست؟

موسي كجاست تا فِکَنَد چوبدست خويش

در کاخِ سنگواره ی سنگ آسا

در کاخِ  پوچ  و هیچ

در کاخِ پنجه دژ

به سرابِ هزار توی مِه آلوده ی فریبنده ؛

تا اژدهاي مار دوش

رَوَد در دهان ِچوب.

آن اژدها،

که مغزهای جهانم خوراک اوست.

آن اژدها ؛

که  به افسون ِ اهرمن

روییده مارهای فزونش به روی دوش.

زنهار!

ديگر نشان ز فريدون مجو ؛ مجوی

او كشته شد

به كشتار ِ كودكان.

موسي كجاست تا كه ز دستش دمد سپيده دمان.

موسي بجوي

دركعبه ؛

کوفه ؛

در کرب و ؛ دربلا

موسي بجوي

به غار حرا ؛

به ثور و ، به كوه طور

موسي بجوي

برنيل ؛ برفرات

به زمزم

موسي بخواه شب و روز

كآرام دل هموست.

موسی...

موسی چو کاوه برآید به ناگهان

با او شوند مردم گیتی

همدست ؛

هم رآی و همزبان .

کَشتی او یگانه خُشکی و تنها چراغ دریایی

بر کوهه کوهه ی توفان ِ خون

روان گردد...

موسی بخواه دمادم

که جهان ؛ کشور همه ست.

مهدی فر زه (میم . مژده رسان)

01/ 08/ 88