پژواک

هزار مرتبه آتش زدم به مال خودم
هنوز مال خودم نیست حسّ و حال خودم
برای پرسش اگر تا همیشه پاسخ نیست
چرا جواب خودم می شود سؤال خودم
مرا که قصد بدی با کسی نبوده هنوز
شده تمام بدی ها چرا وبال خودم
شکا یت از که کنم ، دشمن من آینه است
که می کند به نظر رخنه در خیال خودم
طبیعت بشری غیر ازین نمی خواهد
که مست ِ مست شوم گاهی از جمال خودم
و یا بدون نظر داشتن به دور و برم
همیشه چشم بدوزم به خطّ و خال خودم
سزای این همه سرگیجه نیستم چه کنم
که درد سر شده پژواک ِ قیل و قال خودم
بهشت گر ببریدم ، جهنمم خالی ست
میان این دو فقط فکر انتقال خودم
نه سیب مانده نه گندم به من دهید انگور
که جام پر کنم از باده ی زلال خودم

محمد روحانی ( نجوا کاشانی )