هزار پر

سپرده ام دل عاشق را به دامن گل داوودی

هزار برگ، هزاران برگ هزار لحظه ی خشنودی

هزار لحظه به پای عشق شکوفه می دهم و هربار

امید معجزه ای تازه مرا رسانده به بهبودی

چنان که در دل من آرام جوانه می زند از خورشید

دو خوشه  گندم و می چینند مجال ظلمت و نابودی

ادامه می دهدم در عشق به بی نهایت بودن تا

ابد، همیشه ی بی پایان، ابد، رسیده به مقصودی

سپرده ام دل عاشق را به عشق، معجزه ی روشن

هزار پر به دلم داده ست، شدم پرنده به این زودی