امروز
   دل تنگِ کسی هستم
       که بی دریغ بود
           تمام دوست داشتن....

عشق او نه که
    قصه و افسانه
        در رویا و خیال...
            که فارغ از
                دایره ی قاعده و قانون
                        خیلی ساده و عینی
                                  فقط عاشق بود.....

ترانه می خواند
     آهسته و آرام
           از غصه ها و دلتنگی ها
                انتظارش
                      فقط کمی حوصله بود
                                     برای شنیدن...!!
.
.
.

می گفت:
            خیلی ساده و بی پیـرایه
                   قصه ی گذشتگان و نیاکان
                          دلواپس بود و نگران
                                از آینده و آرزوهای فرزندان
                                                 وآن پایانی نداشت
                                                               که خود آغاز بود...!!


ای کاش و
   ای کاش می توانستم
      درآغوش بگیرم و
            فریاد بزنم
                    دوستت دارم...!!

افسوس که دیر شدن را مجالی نیست
          پرنده ی زیبا و مهربانی که
              پر کشید و رفت به دوردستها
                  به آسمانها ...به کهکشان ها
                        آه چه می گویم
                            به هر آنجایی که "در وهم ناید چون عدم"*...!!

بغضی سهمگین
      می فشارد حنجره ام را
            می خواهم بکوبم
                 بر در و دیوار
                      سرِ این همه غفلتِ کوتاهی را
                             که چه گونه ندیدم
                                   بس که نزدیک بود
                                      تجسم عینی قامت زیبای ترانه های عاشقانه
                                                           "مادر "...........................