یک استکان چای برای توقف

 چشم ها می نشینند روبروی هم

 قشنگ ترین حرف هایشان را می زنند

 انگشتانت  ایستگاه اخر دنیاست

 ثانیه ها  از تنم عبور می کنند

 به انتهای چشمها می رسند 

  بلندمی شویم

 انگار که اتفاق، نیافتاده باشد

 استکان از لب هایمان می افتد

 تلخ

 بر می گردیم به زندگی..

 هر کسی توی خودش غرق میشود..