گلدان یاس خانه پر از عطر سیب بود
بر جان غنچه ها دم امن یجیب بود

هجده بهار طعم خزان را ندیده و
حالا پس از سه ماه .... زمستان عجیب بود
مادر اگر نبود و پدر صبر اگر نداشت
امروز نقش مأذنه ها هم صلیب بود
وقتی قسیم نار و جنان یاوری نداشت
وقتی که از سلام هم او بی نصیب بود ...
وقتی که زخم کوچه و در زخم ماندنی است
محراب کوفه مرهم درد طبیب بود
مادر غریب ، گل ِ گلخانه اش غریب
آری حسن غریب و حسینش غریب بود
.......
آواره های روضه ی سلطان مشهدیم
وقتی که روضه، روضه ی "یابن الشبیب" بود:
"یابن الشبیب عمه ی ما را کتک زدند
آتش هزار بار به باغ فدك زدند"