(( کفش دزد ))

کفش دزدی بعد عمری کسب و کار
غیرت مردانه اش آمد به جوش
گفت باید توبه از دزدی کنم  
گرچه هستم کاردانی سخت کوش
رفت مسجد ، در صف اول نشست
داد با دقت به متن روضه گوش
دست ها را برد تا بالای سر
اشک ها بر گونه  ، آرام و خموش
از قضا هنگام تکبیرِ  نماز
با صدایی ساده باطل شد وضوش
رفت بیرون بهر تجدید وضو
کفش ها را دید در هر چارسوش
مسجدی ها جمله سرگرم نماز
دزد ما درحال کشف پای پوش
تا بدزدد باز هم یک جفت کفش
توبه را انداخت فعلا پشت گوش
دزد وقتی می رود دزدی کند
نه به ذهنش عقل می اید نه هوش

محمد روحانی ( نجوا کاشانی )