من کم عالمم ولی لاف کمال می زنم
در ضربان زندگی جامِ زوال می زنم
موی سپید می کنم زین همه تیره بختی ام
در پی روزِ روشنی قرعه به فال می زنم
جبر زمانه پیر کرد این دل عاشق مرا
تا به رخ  جوانی ام جِرمِ جمال می زنم
مست نی ام،رمیده ام از دل پر ملال خود
تا برسم به قهقرا، حرفِ محال می زنم
حرف محال من اگر وسوسه پریدن است
بر پر وبال خسته ام رنگ ملال می زنم
میگذرد جوانی و این خود واقعیت است
تا که به هر حقیقتی خطّ خیال می زنم
لشکر غم به سینه ام تاخته است ز هرطرف
یک تنه در ستیزم و کوس قتال می زنم
زین همه سودن سخن فایده ای نبرده ام
باز ز فرط سادگی طعنه به لال می زنم
عمر حرام میکنم در تب ِ رنجِ زندگی
بسکه به سینه روز و شب سنگ حلال می زنم.