چگونه می توان در سروده ای بسیار کوتاه یک دنیا حرف داشت ؟
چگونه می توان از یک اصطلاح منفی در ادبیات ، چون « قحط عشق » ، باری مثبت که روایت « سوز عشق » باشد ، بیرون کشید ؟ ؛ از نا زیبائی ، زیبائی ...
چگونه می توان از یک متضادتان ِ متناقضان به مخاطب خود پیام داد :
در عین « منتفی است » و شعری سراسر منفی ، و حاکی از نا امیدی ، از یک امید اساسی سرود ...
طرح فلسفه منجی گری و انتظار که البته این انتظار در بطن امر زیبا نیست ؛ امٌا در مفهوم خود تا به این حد زیبا و شیوا ؛ متین و مبیٌن .
در همین چهار مصراع روان و خوش زبان :
حسن مطلع می بینیم
حسن مقطع می بینیم
... و نقطه ی ثقل محتوائی ، معنائی و مفهومی در مصراع سوٌم است که هزار حرف در درون خود دارد :
طنزی تلخ و بسیار تلخ :
« آماده نیست دل به تماشای روی دوست »
سراسر اشاره ، سراسر کنایه ، و البته به نوعی ایهام ...
به بغل دستیم میگویم یاد بگیر !
امٌا مگر خداوند تبارک و تعالی به همه چنین قریحه ای خلٌاق داده است ؟ ؛ به همه چنین استعدادی عطا فرموده است ؟
چند بار خواندم و لذٌت بردم ؛ زندگیتان دراز و سراسر لذٌت . افزون باد ...

@@@@@@

سرور یزرگوار ، استاد ارجمند و دوست عزیز جناب آیت اللهی
از جضور مهربان و مغتنمتان صمیمانه سپاس
از ابراز محبت جناب عالی واظهار نظر دلسوزانه و تحلیل محققانه ی شما بی نهایت ممنونم
دوست داشتم سعادتی حاصل آید و بتوانم در محضرتا تلمذ کنم اما دریغ که از فیض دیدار آن دوست فرزانه محروم و بی بهره ام
برای شعر هایم دو سایت در تلگرام دارم
یکی بوستان طنز
و دیگری گلستان شعر و ادب
بسیار خوشحال می شوم اگر به بنده افتخار بدهید تا گاهگاهی میزبان شعرخوانیتان باشم
اگر ممکن است شماره ی تلفن همراهتان را برایم بنویسید تا بتوانم لطف شما را با سایت های مذکور پیوند دهم
با احترا م_ محمد روحانی ( نجوا کاشانی )