در مفاتیح دلم هر دم دعای عشق بود

استجابت شرط بی چون و چرای عشق بود

شهر دل آشوب شد، خواب غزل آشفته شد

عاقبت بر دفتر دل ردپای عشق بود

از ازل بر تارک جانم نماد عاشقی

عرش تا فرش دلم جغرافیای عشق بود

درد عاشق پیشگی را بر جبینم دوختند

شرح جانسوز وجودم ابتلای عشق بود

این امانت بس که سنگین بود آیینه شکست

قصه ی قالو بلی در ماجرای عشق بود

قافیه می بازد این آشفته حالی تا ابد

در الفبای جنون حرف و هجای عشق بود

با خیال روی تو تا آسمان ها می روم

فرصت پرواز هم گویا بهای عشق بود

  زهرا علی بابایی