دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

حدیث کربلا

ای قلم یاری کن امشب با دلم
تا شود روشن چراغ محفلم


ای قلم در دست من شمشیر شو
در کفم آماده ی تحریر شو


تا که بنویسم حدیث کربلا
تا بگویم شمه ای از نینوا


ای قلم ماه محرم آمده
بر دل خلق جهان غم آمده


هر کجا را بنگری شور و نوا است
کربلا در کربلا در کربلا ست


کاروانی رهسپار کربلا ست
وه؛چه شوری زین سپاه غم به پاست


کاروانی گر به ظاهر کوچک است
همرهش پیر و جوان و کودک است


کاروانی کوچک اما یک جهان
برتر است از نه فلک ،هفت آسمان


نی نوا سر داد اینجا نینواست
سرزمین سرخ فام کربلاست


آب اینجا بی وفائی میکند
از لب عطشان جدائی میکند



آب اینجا می شود بی آبرو
می شود بازیچه ی دست عدو


می شود محروم از کام حسین
تا ابد شرمنده ی نام حسین


# شیر خواری می شود اینجا شهید
با لب عطشان به فرمان یزید


چنگ می زد بر دل محزون ، رباب
بانگ میزد ،خدایا آب، آب


داد اورا تا که سیرابش کنند
لای لالایی خوانده و خوابش کنند


لیک سیراب از جفای تیر شد
خواب اصغر وه،چه خوش تعبیر شد


کودک شش ماه تقصیرش چه بود؟
کوفیان این جرم تفسیرش چه بود؟


قطره ی آبی از او امساک شد
غنچه ی نشکفته ای در خاک شد


# ای قلم از شبه پیغمبر بگو
داستانی از علی اکبر بگو


کان جوان پاکباز دلنواز
نغمه ای سر داد با شور حجاز


رفت آن مه در بر بابای خویش
تا بگیرد رخصت از مولای خویش


ای قلم حال آنچه میدانی بخوان
شعری از (عمان سامانی)بخوان


((گفت کی فرزند مقبل آمدی))
((آفت جان رهزن دل آمدی))


((گه دلم در پیش تو گه پیش اوست))
((رو که در یک دل نمی گنجد دو دوست))


((بیش از این بابا دلم را خون مکن))
((زاده ی لیلی مرا مجنون مکن))


شعر (عمان)خواندی و من سوختم
سوز را از شعر او آموختم


آن که لب را بر لب بابا نهاد
کار دنیا را به دنیا وا نهاد


# بشنو از قاسم گل نو چیده را
چارده فصل بهاران دیده را


بود کاخ عشق قاسم بی خلل
مرگ در کامش بود همچون عسل


سوی میدان می رود مانند شیر
مرگ در دستان او باشد اسیر


# ای قلم بنویس شرح یاس را
قصه ی پر غصه ی عباس را


آن ابو فاضل که بس نام آور است
وندرین میخانه او جام آور است


می رود چون شیر غران در فرات
بر سم. اسبش فرات افتاده مات


تا کفی از آب را پر می کند
تشنه کامان رت تصور می کند


آب را می ریزد آری روی آب
مشک را پر میکند او باشتاب


تا رساند آب را بر خیمه ها
تشنگان را از عطش سازد رها


مشک بر دوش و شتابان می رود
او به شوق روی جانان می رود


لیک ،دشمن سد راهش می شود
گر چه پر بیم از نگاهش می شود


تیرها بر چشم و بازویش زدند
هر جه بر کف بودشان سویش زدند


ساقی لب تشنه آنگه مست شد
کز جفای دشمنان بی دست شد


لیک می گیرد به دندان مشک را
می کشد در راه، با جان مشک را


مشک تا از تیر دشمن شد تهی
از فروغ جان او تن شد تهی


وای ساقی رفت و سا غر هم شکست
پیکر آن مه جبین در هم شکست


بر زمین افتاد آن شیر دلیر
شیر هم آری شود گاهی اسیر


هر کجا عشقی شبیخون می زند
دست و پا دلداه در خون می زند


ناله ی ادرک اخاه ادرک اخا
ناگهان پیچیده شد در کربلا


مهر آمد بر سر بالین ماه
روز شد در چشم او شام سیاه


دید دست از تن جدا افتاده ای
بر شهادت عاشق آماده ای


گفت ای عباس من پشتم شکست
ای همه احساس من پشتم شکست


دیگرم یاری نمانده پیش رو
اینک این من هستم و خیل عدو


سوی میدان رفت تا با ذوالجناح
خون فرزند پیمبر شد مباح


کوفیان او را مگر نشناختید
اسب بر جسمش چرا می تاختید


# کوفه در هر دوره ای پیدا شود
می شود هر روز عاشورا شود


آدمی گاهی یزیدی می شود
کربلا و آنچه دیدی می شود


راستی گر روز عاشورا نبود
نامی از اسلام پا بر جا نبود

---

---

   تاریخ ارسال  :   1396/6/31 در ساعت : 21:29:30   |  تعداد مشاهده این شعر :  868

---

---