آن توده ي آتش شده پيراهن من بود

هم سوخته هم ساخته در جا- تن من بود

در آينه نيلوفر و باران شده شاعر

آن آينه ي شعرو غزل مدفن من بود

از لهجه ي باران تو بفهمي سخن عشق

اين شيوه ي روشن روش گفتن من بود

من مثل درختان سپيدار بميرم

استاده شدن- شيوه ي جان دادن من بود

چون سيل به تاراج بري اصل و نصب را

تخريب نگاهت  غم بنيان كن من بود

اي ماه محاقم – شب بي تو شب غم شد

آن خاطر زيباي تو شب روشن من شد

با اين همه احوال نپرس از تن و آتش

آن توده ي آتش شده پيراهن من بود

مجتبي اصغري فرزقي - مشهد