"آرزوی غزل"

"عشق پرواز بلندى ست مرا پر بدهيد
به من انديشه ى از مرز فراتر بدهيد"

شرر افتاده به جان گل باغ سحرم
غزل داغ مرا بر گل پرپر بدهید

تا نیفتد شرری باز به جان گل سرخ
 به  سفیران غم  اندیشه ی برتر بدهید

تا بگیرید کلید در میخانه ی دوست
چون شقایق همه عاشق شده و سر بدهید

راز شیدایی مرغان مهاجر این است
که به اندیشۀ شان قدرت باور بدهید

کوه با تیشه ی فرهاد بهم می ریزد
این خبر را به  ستم پیشه مکرّر بدهید

چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم*
خبر درد مرا زود به داور بدهید

قفسم را بگشایید و بهنگام طلوع
در هوای سفر عشق مرا پر بدهید

 آرزوی غزلم بعد رهایی این است
شعر پرواز مرا یاد کبوتر بدهید

*محمدسلمانی

*حافظ