( فلسفه ی بهاری  )

شعری شده ام همیشه موزون

با قافیه ای که بی قرار است

آهنگ ترانه خوانی ام گل

مضمون شکفتنم بهار است  

  ..........................     

با هرغزلی  که  می سرایم    

شهدی ، شکری ، حلاوتی هست

در فلسفه ی بهاری  ِ من            

روح  ِ چمنی ، طراوتی هست  

........................

شیرینم و چون قند مکرر   

همواره  شگفـتی آفرينم

از دل به زبان نهاده ام روی

زین روی همیشـه دل نشینم

.......................

با جان  ِشگفت در ِشگفتم     

در کوچه ی تنگ ِ تن نگنجم

عیبم نکنید اگر که از شوق       

در قالب ِ خویشتن نگنجم

........................

همپای قصیده و رباعی

در بـاغ  ِ خیال  ، می خرامم

هر جا غزل  ِ محبتی هست

پر می شود از بهار ، جامم

...........................

در ساز ِ ترانه و دوبيتى 

موسیقی  ِعشق می نشانم

در هر چمنی که مى چمد دل

دمساز  ِ طراوت است جانم

...........................

مانند بهار  ِ غنچه در باغ     

با راز  ِ شکفتن  آشنایم

با جلوه ی جان ِ من بخوانید   

من زمزمه ی دل ِ شمایم

#محمد_روحانی (#نجوا_کاشانی )