«سجّاد صادقی» شاعر جوان آتیه داری است که پیش از این شعرهایی قابل قبول از او در این سایت و سایتهای دیگر خوانده ام و گهگاه محظوظ شده و لب به تحسین و ترحیب هم گشوده ام.این بار اما از مثنوی او خوشم نیامد ؛ آن هم به چند دلیل: اول این که شاعر پس از سرودن شعر ، بی آن که آن را دوسه بار مرور و احیانآ ویرایش کند ـ و به تعبیری :داغ داغ ـ راهی دفتر شعرش کرده است.ثانیآ از در ارتباط نبودن مصراعهای یک بیت با هم متعجب و منضجر(دلگیر) شدم.ثالثآ لغزش وزن و نادرستی قافیه ـ دو مورد ـ مثنوی را غیرقابل قبول کرده است.
در بیت مطلع که مصراع اول زیبایی دارد چرا بایستی از رفتن شاعر یا عاشق ، یک شهر دلخور شده باشد؟ اگر عاشق خوبی بوده که اهالی یک شهر بایستی عزادارش شده باشند و اگر بد بوده بایستی از دستش نفس راحتی کشیده باشند! به نظرم تنگنای قافیه در بیت مطلع کار دست شاعر داده است ؛ مگر این که خود بیاید توضیح بدهد که دلخوری یک شهر از چه بابت بوده است.در مصراع اول بیت دوم با «ابرو کمانها» نتوانستم کنار بیایم ؛ اگرچه می خواهد بگوید از رفتن من حتی ابرو درهم نکشیدی.اولین لغزش وزنی در مصراع دوم بیت چهارم نمایان شده است:آدم هنوز هم در پی حوّاست مردم.به عدم ارتباط دو مصراع کاری ندارم ؛ اما شاعر به سهولت می توانست «هنوزم» درست را به جای «هنوزهم» نادرست ـ از حیث صدمه رساندن به وزن ـ بگذارد.در بیت پنجم ، شاعر «مرده» را با «بچه» قافیه کرده است که اشکالی بزرگ است.اگر مصراع حاوی «بچه ها» نه مصراع دوم که مصراع اول قرار گرفته بود می گفتم این جا تنگنای قافیه چاره ای برای شاعر نگذاشته است ؛ اما وقتی مصراع بچه دار دومین مصراع است دست شاعر برای استخدام کلمه ی همقافیه با «مرده ها» باز بوده است.مصراع اول بیت ششم ، هم ناموزون افتاده و هم ضمیری حشو دارد:من سربه زیر است طفل معصوم نگاهم....و باز هم به عدم ارتباط دو مصراع کاری ندارم!در بیت هفتم دومین مورد از غلط بودن قافیه رخ نموده است ؛ چون شاعر «مهربان» را با «کم» همقافیه کرده است:«مهربان بعلاوه ی تر» ، «کم بعلاوه ی تر»! در مصراع دوم این بیت باز هم اضافه وزن مشهود است:وقتی که باران می گرفت در خانه کمتر...از ضعف تألیف ها و عدم ارتباط مصراعها می گذرم و به بیت سیزدهم می رسم که هم قافیه اش غلط است و هم در آن بی مزه ترین و مضحک ترین وجه از وجوه در یک شعر جدّی رخ نموده است:بعد از تو دیگر از دلم چیزی نمانده/نابود شد این عشق مثل حزب توده!!!!! اولآ باید بگویم:این بیت «ابرد من الثلوج» است! ثانیآ «توده» با «روده» همقافیه است و «نمانده» با «نخوانده»....در مصراع اول بیت چهاردهم هم باز اضافه وزن مشهود است.....ای کاش آقاسجّاد عزیز پس از سرودن این مثنوی ، دوسه بار آن را مرور و ویرایش می کرد و پس آن گاه در دفتر شعرش درج می نمود....والسّلام.