( عشق حسينی  )

مـن  از كـودكي  بـا  حسين  آشنـايـم 

حسينـي نـمـوده ست خـلـقـت خـدايـم

نـه زان روكـه جان مي تـوانم فشانـدن

مـن از ايـن هـنـر هاي عـالـي جـدايـم

دلـم  ليك  ،  انگيـزه ي  عشق  دارد

ازيــن روي ،با مرگ ِ سرخ  آشنـايم

نــه آغاز ِ مـن آشکار است  بر  من

نــه پـيـداست  ،  آيـيـنـه ي انـتـهــايـم

نـه  حُـرّ و  حبيبم نـه  عبـاس  و  اكبر

نه از  اين  تبارم  ، نـه  از  آن  نيـايم

بـه عشق ِحسيني ، ازآن كـرده ام خـو

كـه بي هيچ شك ،  كشته ي كـربـلايـم

بـه دقـت اگــر بنـگــري كـربلا  را

به هر  گوشه پيدا  شود  جاي  پايم

نشد همصــدا گــر زمـان با دل ِ من 

كه در دشت خون ، بـال همت گشايم

گشودم دل و  ناله سر دادم  از جان

كنون  بشنو  از   ناي  هستي  نوايم

اگـر نيستـم مـن در آن بـاغ ِ پـرگل

بگو پس چه هستم ، كه هستم ، كجايم 

                               محمد روحانی ( نجوا کاشانی  )

http://golestanesheroadab.persianblog.ir/

http://www.boostanetanz.blogfa.com