من بیچاره اگر دغدغه نان دارم
ولی ایمان به تو و گیس پریشان دارم
نان چه باشد که تو را از دل من محوکند
عشق به چشم تو و آن لب خندان دارم
نه تو حوایی ! و نه من شده ام آدم تو !
تو خدای دلی و من به توایمان دارم
دارم امید دگر در پی گندم نروی
ترس از وسوسه هردم شیطان دارم
هست چون باغ بهشت دل من دامانت
ازهمین روست که- من- دست به دامان دارم
زمهریر است اگر عالم پیرامونی
آتش عشق تو در فصل زمستان دارم
ناامیدم مکن از وصل که تاهست نفس
با تو ای عشق، دلی بر سر پیمان دارم