بیراهه های اشغالی
تا به تنگ امده ام ازهمه چیز وهمه کس
خفقان در خفقان  بسته  شده راه  نفس
نه به ان شوری شور ونه به این بی نمکی
ارزویم  شده روزی که نه تلخ است ونه گس
گفته  بودند  می اید کسی  از مشرق دل
تا دهد  بود  و نبود  همه را طعم  ملس
مانده ام  بین تر و خشک و می اید اتش
نیست در منگنه راهی نه به پیش ونه به پس
باغ  در پنجه ی  پائیز به  خاک افتاده
و زده  چنبره ی مرگ بران .خوار وخس
شده   شاهین  خیالم  به جنون الوده
چون رها دیده به هررنگ و به هر خرقه مگس
بعد از شدت ان خیل سئوالات عظیم
سرخود کوفته بر حجم دل انگیز  قفس
دست و پا و دهن و گوش ودل ودیده به بند
مانده  ازاد ز هر قید و زهر بند هوس
در خیالات  محالات دمی خوش بودیم
طشتی افتاد  زبام و پس ازان بانگ جرس .